Citaat uit Het Denken een afwijking

 

De pijn in het verdriet waaraan ik mij overgaf trok uit mijn lijf in een uitademing die niet leek op te houden en die tezamen met de geuite pijn in een oerschreeuw oploste en verdween tot door mijn tenen heen de aarde in. De ademhaling werd hijgend. 
Even plotseling als het ademen ontstond stopte het. 

 

Ik opende mijn ogen in verwondering: alles leek stil te staan in heldere kleuren en licht.